颜氏家训4-10名实篇（颜氏家训）拼音版、注音及读音

　　名实篇拼⾳版、注⾳及读⾳：出处：颜⽒家训míng shí piān名实篇

　　 míng zhī yǔ shí，yóu xíng zhī yǔ yǐng yě。dé yì zhōu hòu，zé míng bì shàn yān róng sèshū lì，zé yǐng bì měi yān。jīn bù xiū shēn ér qiú gè míng yú shì zhě，yóu mào shén è ér zéyán yǐng yú jìng yě。shàng shì wàng míng，zhōng shì lì míng，xià shì qiè míng。wàng míngzhě，tǐ dào hé dé，xiǎng guǐ shén zhī fú hù，fēi suǒ yǐ qiú míng yě lì míng zhě，xiū shēnshèn xíng，jù róng guān zhī bù xiǎn，fēi suǒ yǐ ràng míng yě qiè míng zhě，hòu mào shēnjiān，yú fú huá zhī xū chēng，fēi suǒ yǐ dé míng yě。

　　名之与实，犹形之与影也。德艺周厚，则名必善焉；容⾊姝丽，则影必美焉。今不修⾝⽽求个名於世者，犹貌甚恶⽽责妍影於镜也。上⼠忘名，中⼠⽴名，下⼠窃名。忘名者，体道合德，享⿁神之福祜，⾮所以求名也；⽴名者，修⾝慎⾏，惧荣观之不显，⾮所以让名也；窃名者，厚貌深奸，於浮华之虚称，⾮所以得名也。

　　 wú jiàn shì rén，qīng míng dēng ér jīn bèi rù，xìn yù xiǎn ér rán nuò kuī，bù zhī hòu zhīmáo jǐ，huǐ qián zhī gàn lǔ yě!lǜ zi jiàn yún:\" chéng yú cǐ zhě xíng yú bǐ。\" rén zhī xū shí zhēnwěi zài hu xīn，wú bú jiàn píng jī，dàn chá zhī wèi shú ěr。yī wèi chá zhī suǒ jiàn，qiǎo wěibù rú zhuō chéng，chéng zhī yǐ xiū dà yǐ。bó shí ràng qīng，wáng mǎng cí zhèng，dāng yúěr shí，zì yǐ qiǎo mì，hòu rén shū zhī，liú chuán wàn dài，kě wèi gǔ hán máo shù yě。jìnyǒu dà guì，yǐ xiào zhe shēng，qián hòu jū sāng，āi huǐ yú zhì，yì zú yǐ gāo yú rén yǐ ércháng yú shān kuài zhī zhōng，yǐ bā dòu tú liǎn，suì shǐ chéng chuāng，biǎo kū qì zhī

guò，zuǒ yòu tóng shù，bù néng yǎn zhī，yì shǐ wài rén wèi qí jū chǔ yǐn shí jiē wèi bù xìn。yǐ yī wěi sàng bǎi chéng zhě，nǎi tān míng bù yǐ gù yě!

　　吾见世⼈，清名登⽽⾦贝⼊，信誉显⽽然诺亏，不知后之⽭戟，毁前之⼲橹也！虑⼦贱云：“诚于此者形於彼。”⼈之虚实真伪在乎⼼，⽆不见平迹，但察之未熟⽿。⼀为察之所鉴，巧伪不如拙诚，承之以羞⼤矣。伯⽯让卿，王莽辞政，当于尔时，⾃以巧密，后⼈书之，留传万代，可为⾻寒⽑竖也。近有⼤贵，以孝著声，前后居丧，哀毁逾制，亦⾜以⾼於⼈矣；⽽尝於苫块之中，以巴⾖涂脸，遂使成疮，表哭泣之过，左右童竖，不能掩之，益使外⼈谓其居处饮⾷皆为不信。以⼀伪丧百诚者，乃贪名不已故也！

　　 yǒu yī shì zú，dú shū bù guò èr sān bǎi juǎn，tiān cái dùn zhuō，ér jiā shì yīn hòu，yǎzì jīn chí，duō yǐ jiǔ dú zhēn wán，jiāo zhū míng shì。gān qí ěr zhě，dì gòng chuī xū，cháotíng yǐ wéi wén huá，yì cháng chū jìng pìn。dōng lái wáng hán jìn míng dǔ hǎo wén xué，yíbǐ zhì zuò，duō fēi jī zhù，suì shè yàn yán，miàn xiāng tǎo shì。jìng rì huān xié，cí rén mǎnxí，shǔ yīn fù yùn，mìng bǐ wèi shī，bǐ zào cì jí chéng，le fēi xiàng yùn，zhòng kè gè zì chényín，suì wú jué zhě。hán tuì tàn yuē:\" guǒ rú suǒ liàng。\"

　　有⼀⼠族，读书不过⼆三百卷，天才钝拙，⽽家世殷厚，雅⾃矜持，多以酒犊珍玩，交诸名⼠。⽢其饵者，递共吹嘘，朝廷以为⽂华，亦尝出境聘。东莱王韩晋明笃好⽂学，疑彼制作，多⾮机杼，遂设宴⾔，⾯相讨试。竟⽇欢谐，辞⼈满席，属⾳赋韵，命笔为诗，彼造次即成，了⾮向韵，众客各⾃沉吟，遂⽆觉者。韩退叹⽈：“果如所量。”

　　 zhì diǎn zǐ dì wén zhāng，yǐ wéi shēng jià，dà bì shì yě。yī zé bù kě cháng jì，zhōng lùqí qíng èr zé xué zhě yǒu píng，yì bù jīng lì。

　　治点⼦弟⽂章，以为声价，⼤弊事也。⼀则不可常继，终露其情；⼆则学者有凭，益不精励。

　　 yè xià yǒu yī shào nián，chū wèi xiāng guó jīn，pō zì miǎn dǔ，gōng shì jīng huái，měijiā fǔ xù，yǐ qiú shēng yù。fán qiǎn bīng yì，wò shǒu sòng lí，huò jī lí zǎo bǐng ěr，rén rénzèng bié，yún:\" shàng mìng xiāng fán，qíng suǒ bù rěn，dào lù jī kě，yǐ cǐ jiàn sī。\" mín shùchēng zhī，bù róng yú kǒu。jí qiān wèi sì zhōu bié jià，cǐ fèi rì guǎng，bù kě cháng zhōu。yīyǒu wěi qíng，chù tú nán jì，gōng jī suì sǔn bài yǐ。

　　邺下有⼀少年，出为襄国今，颇⾃勉笃，公事经怀，每加抚恤，以求声誉。凡遣兵役，握

⼿送离，或齎梨枣饼饵，⼈⼈赠别，云：“上命相烦，情所不忍，道路饥渴，以此见思。”民庶称之，不容於⼝。及迁为泗州别驾，此费⽇⼴，不可常周。⼀有伪情，触涂难继，功绩遂损败矣。